တရားဆိုတာ ဘုရားရွင္ ၄၅ ၀ါ ကာလအတြင္း ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့တဲ့ ပိဋကတ္ေတာ္ေတြပဲ၊
ပိဋကတ္ေတာ္ေတြကို ေဟာၾကားသူက ဓမၼကထိက၊
ပိဋကတ္ေတာ္ ေရးမွတ္ထားတာက စာေပ ... ဟုတ္ရဲ႕လား ...
ပိဋကတ္ေတာ္ဟာ ေဆာင္ထားသူ၊ ေဟာၾကားသူ မရွိေသာ္လည္းေကာင္း၊
ေပ-ပုရပိုက္၊ စာရြက္၊ ေက်ာက္သား စသည္တို႕အေပၚ ေရးမွတ္ထားျခင္း မရွိေသာ္လည္းေကာင္း၊
ဤကမ ၻာမွာ တည္ေနႏိုင္ပါ့မလား ...
တည္ေနႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး ...
ေအး ... သည္လိုဆိုလွ်င္ တရားေတာ္ကို စာေပကြယ္တယ္၊ ဓမၼကထိက
ဘာဏကေဆာင္မ်ား ကြယ္တယ္လို႕ေကာ ဆိုသင့္ပါသလား ...
မဆိုသင့္ပါ ... တရားေတာ္ဟာ စာေပႏွင့္ ဓမၼကထိကပုဂၢိဳလ္ ဘာဏကေဆာင္ပုဂၢိဳလ္
စာသင္စာခ်ပုဂၢိဳလ္မ်ားေၾကာင့္ ထြန္းလင္းေတာက္ပလာတယ္လို႕ ဆိုသင့္ပါတယ္ ...
ယခု သာသနာေတာ္ရဲ႕အသက္ဟာ ၂၅၀၀ က ေက်ာ္လြန္လာၿပီ ...
သည္မွ်ရွည္ၾကာေအာင္ သာသနာေတာ္ကို ဘယ္သူေတြ သယ္ေဆာင္လာခဲ့တာလဲဆိုလွ်င္
ဘာဏကေဆာင္ပုဂၢိဳလ္ေတြ၊ စာသင္စာခ်ပုဂၢိဳလ္ေတြနဲ႕
စာေပေတြက သယ္ေဆာင္လာခဲ့တာပဲကြယ္ ...
ေနာင္အခါလည္း ဤပုဂၢိဳလ္မ်ား၊ စာေပမ်ားက သာသနာေတာ္ကို ေဆာင္ယူသြားၾကလိမ့္ဦးမယ္။
သာသနာေတာ္ကို ေဆာင္ယူသြားၾကမည့္ ပုဂၢိဳလ္မ်ား၊ စာေပမ်ား မရွိေတာ့လွ်င္
သာသနာေတာ္ ကြယ္ၿပီလို႕ ဆိုရေတာ့မွာပဲ ... ဟုတ္ရဲ႕လား ...
အဲသည္အေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ တရားေတာ္ကို စာေပကလည္း မကြယ္ပါဘူး ...
စာခ်ပုဂၢိဳလ္၊ စာသင္ပုဂၢိဳလ္၊ တရားေဟာပုဂၢိဳလ္တို႕ကလည္း မကြယ္ပါဘူး ...
မကြယ္သည့္ျပင္ ထြန္းလင္းေတာက္ပေအာင္သာ ျပဳလုပ္ၾကပါတယ္ ...
သို႕ေသာ္လည္း တရားကို စာေပကြယ္တယ္ဆိုတဲ့ စကားရဲ႕ ဆိုလိုရင္းက
ဘုရားရွင္ရဲ႕ တရားေတာ္ဟာ အလွၾကည့္ဖို႕၊ အေပ်ာ္နားေထာင္ဖို႕ မဟုတ္ဘူး။
က်င့္သင့္တာကို က်င့္ဖို႕၊ ေရွာင္သင့္တာကို ေရွာင္ဖို႕ ေဟာထားတာျဖစ္တယ္ ...
အၾကင္ပုဂၢိဳလ္ဟာ တရားေတာ္ကို စာေပ၌မွ်သာ ဆံုးေနမည္ ...
ဓမၼကထိက၏ အသံမွ်၌သာ ဆံုးေနမည္ ဆိုပါလွ်င္
ထိုပုဂၢိဳလ္မ်ားကို ရည္ရြယ္ၿပီး
တရားကို စာေပကြယ္တယ္ ... ဓမၼကထိကကြယ္တယ္လို႕
ေရွးဆရာမ်ားက ဆိုခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္ ... သတိေပးၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္ကြယ္ ...
(ထီးခ်ိဳင့္ၿမိဳ႕၊တည္ေတာဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး)
ရွာေဖြတင္ျပသူ-မာလာေထြး
No comments:
Post a Comment