မိုးျပိဳမွာ မေၾကာက္တဲ ့ နီဟြန္း

တေန ့ က်မတည္းတဲ ့ျမိဳ ့နားက ပင္လယ္ကမ္းစပ္ေလးကို ေရာက္ခဲ့တယ္။

ၾကည့္ပါဦး--ျပာလြင္တဲ ့ေကာင္းကင္ျပာမွာ  ၀ါဂြမ္းျဖဴ တိမ္စိုင္တိမ္လိပ္ေတြကလြင္ ့ေမ်ာ လို ့--

ပင္လယ္ေရ ကစိမ္းျပာျပီး ေလညွင္းေလးက တျဖဴးျဖဴးနဲ ့ဂ်ပန္ရဲ ့ေႏြဦးညေနက သာယာလိုက္တာ။

 ကေလးေတြကလည္းေဆာ့ ကစားလို ့

ေလညွင္းခံေနသူေတြ ၊  ေခြးေလးနဲ ့ လမ္းလွ်ာက္ထြက္တဲ့သူေတြလည္းရွိတယ္

ဒီျမိဳ ့ေလးက ပင္လယ္ကမ္းစပ္ျမိဳ့ေလးဆိုေတာ ့ ပင္လယ္ျပင္ရဲ ့ ရိုက္ခတ္မွဳေတြ အျမဲခံရပါတယ္။

မိုးတြင္း ဆို မုန္တိုင္းေတြမျပတ္ပါဘူး။ ေလတိုက္တာမ်ား သိပ္ေၾကာက္ဖို ့ေကာင္းတာပဲ။

အရင္ႏွစ္ မိုးဦးေလဦး က်မဒီမွာ မုန္တိုင္းတစ္ခု ၾကံဳဖူးတယ္။ ေတာင္က်ေခ်ာင္းေရစီးျပီး အိမ္ေတြျပိဳတယ္။

ေလတိုက္တာမ်ား သိပ္ေၾကာက္ဖို ့ေကာင္းတာပဲ။တ၀ီ၀ီနဲ ့ျမည္ျပီး မေကာင္းဆိုး၀ါးလာသလိုပဲ။လူေတာင္ လြင္ ့သြားႏိုင္တယ္။သူတို ့အေဆက္အဦးေတြက ငလွ်င္ဒဏ္ခံႏိုင္ေအာင္ ေဆာက္ ထားၾကလို့သာ မပ်က္စီးတာပါ။

ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ ဟာ ပင္လယ္ျပင္ရဲ ့ႏွိပ္စက္မွဳဒါဏ္ ေတာ္ေတာ္ေလးခံရပါတယ္။

ဒါေပမယ္ ့ သူတို ့က ပင္လယ္ကို ခ်စ္ၾကတယ္ လို ့က်မ ထင္တယ္။

စားတာေတာင္ ပင္လယ္ျပင္ကထြက္တဲ ့ကင္းမြန္၊ပုဇြန္၊ခရု   စတဲ ့ပင္လယ္စာေတြကို မွ စားတာပါ။

ငါးဆိုလည္း  က်မတို ့ျမန္မာလို ျမစ္ ငါး ၊ေခ်ာင္းငါး ကို မသန္ ့ဘူးထင္ျပီး  ပင္လယ္ျပင္က ထြက္တဲ ့ ငါးေတြကိုပဲ  စားပါတယ္။ ကမၻာေပၚမွာ ပင္လယ္စာအၾကိဳက္ဆံုး လူမ်ိဳးပါ။

သူတို ့ဟာ ပင္လယ္ျပင္ရဲ ့ ႏွိပ္စက္မွဳကို ဘယ္ေလာက္ ခံရပေစ မေၾကာက္ၾကသလိုပဲ။

ဒီျမိဳ ့က ဂ်ပန္ၾကီး ကေျပာတယ္။ သူ ့အိမ္က ပင္လယ္ကမ္းစပ္နားမွာ ဆိုေတာ ့ တစ္ကယ္လို ့ ဆူနာမီလွိဳင္း

လံုးၾကီးေတြလာရင္ သူ ့အိမ္ နစ္မွာ တဲ ့။

အမယ္--ေျပာျပေနတာ ေအးေဆးေနာ္----ဆူနာမီ လာမွာ သိပ္မေၾကာက္သလိုပါပဲ။

ခု ပင္လယ္ကမ္းစပ္ မွာ အပန္းေျဖေနၾကသူေတြလည္း မုန္တိုင္းေတြ ၊ ဆူနာမီေတြ သူတို့ေခါင္းထဲမွမရွိၾကဘူး။

က်မ ၾကံဳဖူးသမွ်နဲ ့ေကာက္ခ်က္ခ်ရမယ္ဆိုရင္ ဂ်ပန္ေတြရဲ ့ လူေနမွဳ ပံုစံဟာ ရိုးရွင္းပါတယ္။

သူတို ့ဟာ စာေကာင္းေကာင္းသင္တယ္။ အလုပ္ၾကိဳးစားလုပ္တယ္။သပ္ယပ္သန္ ့ရွင္းေအာင္ေနတယ္။

ခ်မွတ္ထားတဲ ့စည္းကမ္းေတြကို တေသြမတိမ္း လို္က္နာတယ္။

လွလွပပ၀တ္ျပီး ေကာင္းေကာင္းစားတယ္ ။ေကာင္းေကာင္း ေပ်ာ္ၾကတယ္။

သူမ်ားကို သိပ္မစပ္စုဘူး၊ မကဲ့ရဲ့ဘူး။ သူမ်ားအေၾကာင္းလည္း သိပ္စိတ္မ၀င္စားဘူး။ 

ကိုယ္နဲ ့မဆိုင္တဲ့ ကိစၥဆို ၀င္မပါတတ္ၾကဘူး။ 

လက္ေတြ ့ဆန္တယ္လို ့ေျပာရမလား--ျဖစ္ျပီးသားကိုလည္းျပန္မေတြးၾကဘူး။ေနာင္ျဖစ္မွာၾကီးကိုလည္း စိုးရိမ္ျပီး  ပူပင္ေၾကာက္ရြ ့ံမွုလည္းမရွိဘူး။သူတို ့အလုပ္ သူတို ့လုပ္ေနၾကတာပါပဲ။

ေျပာရရင္ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားခဲ့တဲ ့ "ပစၥဳပန္ကို တည္ ့တည့္ရွဳ " ဆိုတဲ့တရားလိုပါပဲ။

ေက်ာင္းသားေတြကလည္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္စာသင္ေနၾကတာပဲ---

၀န္ထမ္းေတြကလည္း  အလုပ္ခြင္ ကို အားမာန္အျပည္ ့နဲ ့ သြားေနၾကတာပဲ---

ေစ်းဆိုင္ေတြကလည္းစည္စည္ကားကား ေရာင္း၀ယ္ေနၾကတာပဲ---

အားကစားသမားေတြကလည္း ႏိုင္ငံ ့ဂုဏ္ေဆာင္ႏိုင္ေအာင္ ေလ ့က်င္ ့ေနၾကတာပဲ---

တကယ္ဆိုရင္ သူတို ့ဟာၾကိဳးတန္းေပၚလမ္းေလွ်ုာက္ေနၾကတာပါ။

ကမၻာၾကီးပူေႏြးျပီး ေပ်ာ္က်လာတဲ့ေရခဲျမစ္ရည္ေတြ စီးဆင္းလို ့ျမင့္တက္လာတဲ့ပင္လယ္ေရျပင္နဲ ့

အရွိန္ျပင္းတဲ ့ မုန္တိုင္းေတြ ၊ မေကာင္းဆိုး၀ါး ဆူနာမီ ၾကီး က ေရပတ္လည္၀ိုင္းေနတဲ ့ဂ်ပန္ကို အခ်ိန္မေရြး ဖ်က္ဆီး တိုက္ခိုက္ႏိုင္ပါတယ္။

က်မ ေတာင္ သူတို ့အစား ေတြးၾကည့္ျပီး ေၾကာက္လိုက္တာ။

က်မ ဂ်ပန္လာတဲ ့အခ်ိန္ မုန္တိုင္းသတင္းၾကားရင္ေၾကာက္လိုက္ရတာ။ အႏၱရယ္ကင္းဖို ့ ဆုေတာင္းျပီး

 ရြတ္ဖတ္လို္က္ရတာ။သူတို ့ကေတာ ့ေရွာင္လႊဲမရရင္ ရင္ဆိုင္ေတြ ့လိုက္ၾကတာပါပဲ။

ေတြးၾကည္ ့ေတာ့ က်မဟာ မိုးျပိဳမွာေၾကာက္တဲ ့တစ္တီတူးငွက္ လိုမ်ားျဖစ္ ေနျပီလားပဲေနာ္။

ေၾကာက္စရာေကာငး္ျပီး မာယာမ်ားလွတဲ ့ပင္လယ္ျပင္ၾကီး ၀ိုင္းရ ံထားတဲ ့ ဂ်ပန္လူမ်ိဳးေတြ ရဲ ့

ဘာမထီ  စိတ္ဓါတ္ မ်ိဳး ထားႏိုင္ေအာင္ေတာ့ က်မ ၾကိဳးစားရပါဦးမယ္။

ေမတၱာမြန္ျဖင္ ့

သႏၱာေအာင္