“ အေဖာ္ညွိၾကသူမ်ား...."

တကၠစီေပၚမွ ဆင္းကာ ခ်ိန္းထားတဲ ့ ေဟာ့ေပ ါ့ဆိုင္ေလးေရွ ့ေရာက္လာခ်ိန္အထိ  ေတြ ့ရင္ေကာင္းမလား ၊ မေတြ ့ရင္ေကာင္းမလား နဲ ့ေ၀သြယ္ခ်ီတံုခ်တံုျဖစ္ေနဆဲ ....မေန ့က ၃ခါၾကီးမ်ားေတာင္ ဖုန္းဆက္ျပီး ဆက္ဆက္လာခဲ့ပါလို ့ေျပာေနတဲ ့ဟန္နီ ့ ကို အားနာလို ့သာ လာခဲ့ရ ေပမယ့္  တကယ္ဆို ေက်ာင္းမွာတုန္းကေမဂ်ာတူအတန္းတူဆိုေပမယ့္ ေ၀သြယ္ နဲ ့ ဟန္နီ က သိပ္တြဲမိတာေတာ့မဟုတ္ပါ။
ဟန္နီတို ့ အုပ္စုက တကယ့္ ဒိတ္ဒိတ္ၾကဲသားသမီးေတြမို ့ ကိုယ္ပိုင္ကားနဲ ့ေက်ာင္းလာျပီး ေငြကိုေရလို သံုးႏိုင္ပါသည္။အျမဲတမ္း သူတို ့ေနာက္မွာ တေကာက္ေကာက္လိုက္ေနတဲ ့ေကာင္ေလးေတြလည္း တရုန္းရုန္းပါ။အေပးအကမ္းရက္ေရာတဲ့ သူေဌးသမီးေလး ဟန္နီ ့ ကို ေျမွာက္ပင့္ညာစားေနၾကသူေတြ ထဲမွာ ေ၀သြယ္မပါခဲ ့ပါ။ ဟန္နီ ဟာသူ ့ကို ေျမွာက္ပင့္ေျပာရင္သိပ္ၾကိဳက္တတ္ေပမယ့္ သေဘာေကာင္းျပီးလူတကာကိုခင္မင္တတ္ပါသည္။

ေ၀သြယ္ က လည္းဟန္နီ ့တို ့ေလာက္ မခ်မ္းသာေပမယ့္ အိမ္မွာ ကုန္စံုဆိုင္ ၾကီးရွိျပီး အတန္အသင္ ့ေတာ့သံုးႏိုင္ပါသည္။ ဒီေတာ့ ေ၀သြယ္လည္း ကိုယ့္အဆင္းနဲ ့ကိုယ္ လင္းေနတဲ ့ၾကယ္ေလးမို ့လမင္းၾကီးလို ၀င္းပေနတဲ ့ ဟန္နွီ ့နားသိပ္မေနပါ၊ ျပီးေတာ့ ဟန္နီ ့လို ၀ိုင္း၀ိုင္းလည္မေနေပမယ့္ အဲဒီတုန္းကေတာ့ ေ၀သြယ့္မွာလည္း ယွက္သြယ္ေနတဲ ့ သံေယာဇဥ္ၾကိဳးေလးနဲ့ပါ…

အို ….  ဒီအေၾကာင္းေတြ ျပန္မေတြးခ်င္ပါ ၊  လံုး၀ကို သတိမရခ်င္ပါ။

ေ၀သြယ့္ ရဲ ့ ေမွ်ာ္လင္ ့ခ်က္အိပ္မက္ေတြပ်က္စီးသြားလို ့ ခံစားခဲ့ရတဲ ့ႏွလံုးသားထဲ က အနာေဟာင္းဟာအကင္းမေသေသးပါဘူး။ ဒီလိုနဲ ့ပဲ အိမ္အလုပ္ ၊ ဆိုင္အလုပ္ ေတြ နဲ ့ ခ်ာခ်ာလည္ကာ ၆ ႏွစ္တာခရီးကို ျဖတ္သန္းရင္းအပ်ိဳၾကီးေဒၚေ၀သြယ္ျဖစ္လာပါျပီ။           ေက်ာင္းျပီး ကတည္းက ဟန္နီႏိုင္ငံျခားထြက္သြားတာေတာ့ သိလိုက္ေပမယ့္ ဘာသတင္းမွထပ္မၾကားရေတာ့တာ ခုထိပါပဲ။

အရင္အပတ္ကမွ ထူးထူးဆန္းဆန္း ဟန္နီ က သူ ့ကိုဖုန္းဆက္ပါသည္။သူဖုန္းနံပါတ္ကို ေနျခည္ ့ဆီက ရတာတဲ ့။သူ ႏိုင္ငံျခား ကျပန္လာျပီတဲ ့..ခုေလာေလာဆယ္ ဆက္သြယ္လို ့ရတဲ ့သူငယ္ခ်င္းေတြ နဲ ့ ေတြ  ့ဖို ့ ေနျခည္ ၊ သရဖီ တို ့လည္းခ်ိန္းထား တယ္တဲ ့…
လူခ်င္းသိပ္မေတြ ့ျဖစ္ေပမယ့္ ေနျခည္ နဲ ့သရဖီ  ့သတင္းေတြေတာ့ေ၀သြယ္ၾကားပါသည္။

ေနျခည္က အစိုးရဌာနၾကီးတစ္ခုမွာ လက္ေထာက္ညႊန္မွဴးေတာင္ျဖစ္ေနျပီ တဲ ့ ။ ခုထိအိမ္ေထာင္မက်ေသးတဲ ့ေနျခည္က ေက်ာင္းမွာကတည္း ဘယ္ေယာက်ၤားေလးမွ အနားကပ္မခံတဲ ့ခပ္စြာစြာ ၊ ခပ္ထက္ထက္ မိန္းကေလးပါ ။

သရဖီ တစ္ေယာက္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ၾကီးတစ္ဦးႏွင္ ့လက္ထပ္တုန္းက မဂၤလာပြဲ ကိုဖိတ္ေပမယ္ ့ ေ၀သြယ္မသြားျဖစ္ခဲ ့ပါ။ ့သရဖီ ကေအးေဆးသိမ္ေမြ ့ျပီးရွက္တတ္ကာ ဟန္နီ နဲ ့ဆန္ ့က်င္ဘက္ပါ။တူတာတစ္ခု ကေတာ့ ဟန္နီ ့လိုပဲ သရဖီလည္း ေငးၾကည့္ ရေအာင္ေခ်ာေမာျခင္းပင္…ဒါေပမယ့္ သရဖီ ့အလွက ျမင္သူရင္ေအးေစျပီး ဟန္နီ ့အလွက ႏွင္းဆီနီတပြင္ ့လို ေတာက္ပစူးရွခဲ့တာပါ။
ခုေတာ့ အဲ ့ဒီႏွင္းဆီနီ ဘယ္လိုပံုျဖစ္ေနမွာပါလိမ္ ့…

အေတြးေတြနဲ ့အတူ သီးသန္ ့ခန္းေလးထဲလွမ္း၀င္လာေတာ့စားပြဲမွာတစ္ေယာက္တည္းထိုင္ေနရင္း ေ၀သြယ့္ကို ျပံဳးရယ္ၾကိဳဆိုေန သည့္ဟန္နီ ့ ကို ေတြ ့ရပါျပီ။ မဟူရာေရာင္တဆက္တည္းဂါ၀န္ရွည္ေလး ၀တ္ထားတဲ့ ဟန္နီ က အရင္လိုပါပဲလား… ၆ ႏွစ္တာ ခရီးျဖတ္သန္းျပီးေပမယ္ ့ေက်ာင္းတုန္းကလို လွပေခ်ာေမာတုန္းပါပဲ…ဒါေပမယ့္ လည္တိုင္ေက်ာ ့မွာ တဖ်တ္ဖ်တ္လင္းလက္ေနတဲ ့ စိန္လည္ဆြဲ ေလးနဲ ့ဆန္ ့က်င္ကာ သူ ့မ်က္၀န္းေတြ မွိန္ေဖ်ာ ့ေနပါလား… ။

“ ဟန္နီေရ.. နင္ အရင္အတိုင္း လွေနတာပဲေနာ္  ”

“ မေတြ ့ရတာ ၆ ႏွစ္ေတာင္ရွိျပီသူငယ္ခ်င္းရယ္ ၊ နင္ ေတာ္ေတာ္ျပည့္လာတာပဲေနာ္ ၊စိတ္ခ်မ္းသာေနတယ္နဲ ့ တူတယ္ဟုတ္လား ”

“ ျပည့္တာမဟုတ္ပါဘူးဟာ ၊ ၀ လာတာပါ ၊ငါ လည္းဘာမွမလုပ္ဘဲကိုေနတာ ၊ ၀ခ်င္ ၀ ေတာ့ဆိုျပီး ”

ေ၀သြယ့္အေျပာေၾကာင္ ့ဟန္နီရယ္လိုက္ပါသည္။

“ ဟယ္..အဲ ့လိုေတာ့မလုပ္နဲ ့ေလ ၊ မိန္းမဆိုတာဘယ္အရြယ္ျဖစ္ျဖစ္လွလွပပေလးေနရမွာေပါ ့ ၊ ဘာလဲ နင့္ခ်စ္ခ်စ္က ၀ခ်င္သေလာက္၀လို ့ေျပာလို ့လား ”

“ ဘယ္က ငါ ့ခ်စ္ခ်စ္လဲ … ”

“ ဟယ္..နင္ ့ငယ္က်ြမ္းေဆြေလ ၊ ေက်ာင္းမွာကတည္းက တတြဲတြဲ မခြဲပဲရွိေနတာငါတို ့သိေနတာပဲ
ခုလက္ထပ္ျပီးျပီမွတ္လား ၊ ကေလးေတြေရာ ရေနျပီလား ”


“ ဘယ္ကလာ ဟန္နီရယ္ ၊ သူ က ေက်ာင္းျပီးေတာ့ အရာရွိျဖစ္ျပီး နယ္ျမိဳ ့ေလးတျမိဳ ့ကို တာ၀န္က်ရင္း        အဲ ့ဒီျမိဳ ့သူနဲ ့ပဲယူလိုက္တယ္ေလ … ”

“ ဟယ္ေတာ့ ..အဲလိုၾကီးလား ၊ သူက ၾကည့္ေတာ့ ရိုးရိုးေအးေအးေလးနဲ ့နင့္တေယာက္ပဲခ်စ္မယ့္ပံုပါ ”

“ တရပ္ကြက္တည္းငယ္ငယ္ေလးတည္းကခင္လာတဲ ့ငယ္က်ြမ္းေဆြေလ..ဒါေပမယ္ ့သူ ငါ ့ကိုရက္စက္သြားတယ္ဟ..
ျပီးသြားပါျပီ ၊ ခု ငါ လည္း ကိုယ့္အိမ္အလုပ္ ၊ဆိုင္အလုပ္ေတြ နဲ ့ခ်ာခ်ာလည္ေနတာ၊ နင္ေရာ ..တေယာက္တည္းျပန္လာတာလား
နင္ ့ေကာင္ေလးေရာ  ”

ေ၀သြယ့္အေမးေၾကာင္ ့ဟန္နီငိုက ငိုခ်င္သလိုမ်က္ႏွာႏွင္  ့..

“ သူ နဲ ့ငါ ျပတ္သြားျပီ ”

“ ဟယ္..ဘယ္လို ၊ နင္ တို ့စကၤပူအတူတူထြက္သြားတာျဖင္ ့ၾကာလွျပီ ၊ ခုမွ ျပတ္သြားတာလား ”

“ မဟုတ္ဘူး ၊ ေျပာရရင္ေတာ့ အရွည္ၾကီးပဲဟယ္ ၊ ငါ သူ ့ကို ခ်စ္လြန္းလို ့ ငါ ့ေဘး၀ိုင္း၀ိုင္းလည္ေနတဲ ့ခ်မ္းသာတဲ ့သူေတြကိုေက်ာ္ျပီး
ေရြးခဲ့တာ..သူ ့မွာ အရင္းအႏွီးမရွိလို ့ စကၤပူအတူသြားဖို ငါ့အိမ္ကပိုက္ဆံေတြ နဲ ့ လုပ္ေပးခဲ့တာပါ ၊ခုေတာ့… ”

ဆက္မေျပာေသး ဘဲ ဟန္နီက အံၾကိတ္လိုက္ပါသည္။သူ ့မ်က္နွာမွာလည္း ခံျပင္းနာၾကည္းရိပ္ေတြႏွင္ ့ပါ..

“ သူ   ့ကို ယံုခဲ့တဲ ့ငါ့အမွားေပါ ့ဟယ္ ၊ ငါနင္ ့ကို ပြင္ ့ပြင္ ့လင္းလင္းပဲေျပာျပမယ္…ျမန္မာျပည္ျပန္လာမွ မဂၤလာေဆာင္ၾကမယ္ဆိုျပီး
 စကၤပူ မွာ ငါတို ့အတူေနခဲ ့ၾကတာ ၃ ႏွစ္ေတာင္ေလ ၊ ေနာက္ေတာ ့ သူ ဖိလစ္ပိုင္မတစ္ေယာက္နဲ ့ညိျပီး ငါ့ကိုထားသြားတယ္ ၊ အတူေနတဲ ့တိုက္ခန္းကေန လံုး၀ထြက္သြားျပီးျပန္မလာေတာ့ဘူး… ျဖစ္ခါစကေတာ့ ခံစားရတာအရူးတပိုင္းေပါ ့ဟယ္   ၊ ခုေတာ့လည္း တေယာက္တည္း ေနက်င္ ့ရေနပါျပီ  ”

“ အို…အဲ ့လိုၾကီးလား ၊ ဒါဆို နင္ တေယာက္တည္းက်န္ခဲ ့တာေပါ ့ ”

“ ဟုတ္တယ္..ငါ တေယာက္တည္းေနလာတာ ခုခ်ိန္ထိပဲ ၊ ဒီတေခါက္ေတာ့ျမန္မာျပည္ အျပီးျပန္လာတာ ၊ ဒီမွာလုပ္ငန္းေလးတစ္ခုလုပ္မလို ့ ”

“ ငါ က ငါ ့ရည္းစား တျခားသူယူသြားတာဆိုးလွျပီထင္ေနတာ..နင္ ့အျဖစ္ ကပိုဆုိးေနပါလားဟန္နီရယ္၊ ေယာက်ၤားေတြ ေတာ္ေတာ္ ယုတ္မာတာပဲေနာ္ ”

“ အင္း…ေယာက်ၤားတိုင္းမေကာင္းတာေတာ့မဟုတ္ႏိုင္ပါဘူး ၊ ငါ ့ကံၾကမၼာကိုက ဒီလို ေယာက်ၤားနဲ ့ ေတြ ့ဖို ့ပါလာတာ
ေနမွာပါဟယ္ …. ”

ေတြးေတြးဆဆေျပာေနတဲ့ ဟန္နီ ့ကိုၾကည့္ရင္း  ေ၀သြယ္ ့ရင္ထဲ စာနာသနားစိတ္ေတြ နဲ ့အရင္ထက္ပိုျပီးခင္လာမိ သလိုလို… ကိုယ္တေယာက္တည္း ခ်စ္ကံေခတာထင္ခဲ့ေပမယ္ ့ ဟန္နီ ့အျဖစ္ က ေ၀သြယ္ ့ထက္ေတာင္ဆိုးခဲ့တာပါလား ၊ သူတို ့ႏွစ္ေယာက္ ကိုယ့္အေတြးနဲ့ကိုယ္ ျငိမ္ေနခ်ိန္မွာ ထပ္ေရာက္လာတာက ေငြမွင္ေရာင္၀မ္းဆက္ေလးနဲ ့လွေနတဲ ့ေနျခည္ပါ..               သံုးေယာက္ဆိုေတာ့ စကား၀ိုင္းက ပိုျမိဳင္ဆိုင္ လာပါသည္။

“ ေနျခည္ရယ္ ၊ နင္ပဲေအးတယ္ ၊  နဂိုကတည္းက ေယာက်ၤားေတြကို အထင္မၾကီးဘဲထပ္တင္းတင္းေနတာ၊
ငါတို ့ႏွစ္ေယာက္လိုမ်ိဳး ဒုကၡေတြ နင္ ခံစားဖူးမွာမဟုတ္ပါဘူး ”

သူတို ့ေျပာေတာ့ ေနျခည္ခပ္ယဲ ့ယဲ ့ျပံဳးလိုက္ပါသည္။

“ မထင္ပါနဲ ့ဟယ္ ၊ ငါလည္း ငါ ့ေသာက နဲ ့ ငါ ပါ ”

“ ဟင္..နင္ကေရာ ဘာေတြ ၾကံဳခဲ့လို့လဲ ”

“ ငါကေတာ့ လူမသိသူမသိ အသည္းကြဲခဲ့ရတာပါဟယ္ ၊ လြန္ခဲ ့တဲ ့သံုးႏွစ္ေလာက္ကေပါ ့ ၊ ငါ နဲ ့တရံုးတည္းလုပ္တဲ ့ငါ ့ထက္ရာထူး တဆင္ ့နိမ္ ့ တဲ ့ သူတစ္ေယာက္ နဲ ့ဆံုခဲ ့တယ္ ၊ သူက ငါ ့ကို သိပ္ဂရုစိုက္ေတာ့ငါလည္း သံေယာဇဥ္တြယ္လာတယ္ ၊ ဒီလိုနဲ ့ တရံုးတည္းအတူတူ အလုပ္လုပ္ရင္း သူ ဘယ္ေတာ့ဖြင့္ေျပာမလဲငါေမွ်ာ္လင္ ့ခဲ့တယ္ ၊ သူ ့ကိုလက္ထပ္ဖို ့အထိ ငါ စိတ္ကူးေတြ ယဥ္ခဲ့တာေပါ ့”

“ ဒါနဲ ့..ေနာက္ဆံုးဘယ္လိုျဖစ္သြားလဲ ”

သိခ်င္ေဇာနဲ ့ေ၀သြယ္ျဖတ္ေမးလိုက္မိပါသည္

“ တကယ္ေတာ့ သူကရည္းစားရွိျပီးသား ၊ ငါ ့ကို ဂရုတစိုက္ဆက္ဆံတာ ၊အေရးေပးတာေတြက သူ ့အလုပ္စာေမးပြဲေျဖတာ အဆင္ေျပဖို ့ ငါ့ဆီက အကူအညီယူတာေလ ၊ ငါကလည္းငါတတ္ႏိုင္တဲ့ဘက္က အစြမ္းကုန္ ကူညီခဲ့တာေပါ ့..၊ ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူရာထူးတက္သြားျပီး သူ ့ခ်စ္သူနဲ့ လက္ထပ္သြားတယ္  ”

“ ဟယ္..နင္ ့အျဖစ္လည္းေတာ္ေတာ္ဆိုးတာပဲ ၊ အသံုးခ်ခံရတာေပါ ့ ”

“ ဟုတ္တယ္ ၊ တကယ္ေတာ့သူ ့အျပစ္ခ်ည္းဘဲေတာ့မဟုတ္ပါဘူး ၊ငါ ကို က ေယာက်ၤားေတြ နဲ ့ရင္းရင္းႏွီးႏွီးမေနဖူး ေတာ့ သူ ့အေျပာအဆိုေတြမွာ သာယာသြားတာေလ ”

“ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ..နင္ ့ ကို တယုတယဆက္ဆံတာကိုကသူျမဴဆြယ္တာပဲ ၊ေယာက်ၤားေတြမ်ား ေတာ္ေတာ္မေကာင္းၾကတာပဲ”

ေ၀သြယ္ က ေဒါသတၾကီးေျပာေတာ့ ဟန္နီ ကလည္းေထာက္ခံသည္။

“ ဟုတ္ပါ ့ ၊ ငါ ကေတာ့ ဘ၀နဲ ့ရင္းျပီးကိုနာသြားျပီ …ဒီတစ္သက္လည္း အိ္မ္ေထာင္မျပဳဘဲ တစ္ေယာက္တည္းေနသြားေတာ့မယ္ ”

“ ငါလည္း ဒီလိုပဲေတြးထားတယ္ ၊ ေနျခည္..နင္ေရာ ”

“ ေျပာေနဖို ့လိုေသးလားဟယ္ ၊ အစတည္းက ငါ ေယာက်ၤားေတြကို အထင္ၾကီးခဲ့တာမဟုတ္ဘူး ၊ တေယာက္တည္းနဲ ့ပဲမွတ္ေလာက္သားေလာက္သြားပါျပီဟယ္ ”

“ ဟုတ္တယ္..ငါတို ့မွာ ကိုယ္ပိုင္၀င္ေငြ ေတြလည္းရွိတာပဲ ၊ ဘယ္သူ ့မ်က္ႏွာမွၾကည့္ေနဖို ့မလိုဘူး ”

သံုးေယာက္သားအတိုင္အေဖာက္ညီေနခ်ိန္မွာပဲ သရဖီေရာက္လာပါသည္။ပန္းႏုေရာင္ ပိုးေပ်ာ ့၀မ္းဆက္ေလးနဲ ့သရဖီက သိမ္ေမြ ့လွပေနသည္။အရင္ကထက္နည္းနည္းေလးပိုျပည့္လာကာ သူေဌးကေတာ္ ပီပီသသခန္ ့ညားပါသည္။

“ ငါ ေနာက္က်သြားတာ အားနာလိုက္တာဟယ္ ၊ ကိုကို ့ကိုေစာင့္ေနရလို ့ပါ..သူ က ငါ ့ကိုအျပင္ေတြတစ္ေယာက္တည္းသြားတာ စိတ္မခ်ဘူးေလ ၊ ခုလည္းသူ ကားေမာင္းျပီးလို က္ပို ့တာ ၊ ျပန္ခါနီးဖုန္းဆက္လိုက္တဲ ့၊ သမီးနဲ ့ လာၾကိဳမယ္တဲ ့ ၊ ငါ ့သမီးေလးက ေလးႏွစ္ရွိျပီ ေလ ၊ သူပါလိုက္ခ်င္ေနတာ  ”

“ ဟုတ္လား ၊ နင့္သမီးေလးဆို ေခ်ာမွာပဲ၊ ေခၚခဲ့တာမဟုတ္ဘူး  ”

“ ေခၚခ်င္တာ ၊ ကိုကို က မထည့္ဘူးေလ ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြလြတ္လြတ္လပ္လပ္ေတြ ့ရေအာင္တဲ ့ ”

ေလသံေအးေအးေလးနဲ ့ရွင္းျပေနတဲ ့သရဖီ ့ ကို သံုးေယာက္သားအားက်တဲ့မ်က္လံုးေတြနဲ ့ေငးၾကည့္မိ သြားသည္။ သူတို ့မွာေတာ့ ႏွလံုးသားမွာ အနာတရေတြ ကိုယ္စီ နဲ ့ အခ်စ္ကံေခလိုက္ၾကတာ ၊ သရဖီက်ေတာ့ လည္း ဂရုစိုက္ၾကင္နာတတ္ တဲ ့ ခင္ပြန္းသည္ ရဲ ့ျပည့္စံုခ်မ္းသာတဲ့အရိပ္မွာ ေအးခ်မ္းလွခ်ည္လား…

“ ကဲ…လူစံုျပီဆိုေတာ့ အရည္အိုးဆူေအာင္ ဂက္မီးဖို ဖြင္ ့လိုက္ေတာ့မယ္ ၊ အရည္ကအခ်ိဳရည္နဲ ့ တုန္ ့ယန္းအစပ္ရည္ ႏွစ္ကန္ ့လုပ္ထား တယ္ ၊  နင္တို ့ၾကိဳက္တဲ့အရည္ထဲထည့္ စားေနာ္  ၊ငါကေတာ့ အစပ္ရည္ၾကိဳက္တယ္ ”

ဟန္နီကေျပာရင္း အစပ္ရည္အိုးထဲသူစားခ်င္တာေတြ ေရြးျပီးထည့္ေနပါသည္။ေဟာ့ေပါ ့အိုးဆူလာျပီး စားရင္းေသာက္ရင္း ေျပာဆုိၾကေပ မယ့္ သရဖီ ့ကို  အိမ္ေထာင္မက်ေသးဘူးဆိုတာကလြဲလို ့ သူတို ့သံုးေယာက္ ရဲ ့အေၾကာင္းေတြ ဘယ္သူမွမေျပာမိေပ… သူတို ့ရင္ထဲမွာ ခင္ပြန္းႏွင္ ့သမီးႏွင့္ ျပည့္စံုသာယာေနတဲ ့သရဖီ ့ကို သူတို ့ဘ၀အေၾကာင္းေတြေျပာျပရမွာရွက္သလိုလို ၊ သိမ္ငယ္သလိုလို .... သရဖီကေတာ့နဂိုကတည္းက အေနေအးသူမို ့ဘာမွသိပ္မေမးဘဲ ေအးေအးေဆးေဆးစားေနတုန္းသူ ့အမ်ိဳးသား ဆီမွ ဖုန္းလာသည္။

 “ ဟယ္လို ….ကိုကိုလား….ဟုတ္ ၊ ေဟာ့ေပါ ့ေကာင္းပါတယ္က္ိုက္ိုရဲ ့ ၊ ဟုတ္… အခ်ိဳရည္ နဲ ့ပဲစားတာပါ ၊ အစပ္ရည္မစားပါဘူး ၊     ဟုတ္ …. စိတ္ခ်ပါ … ဗိုက္မနာပါဘူး ၊ ဟုတ္…..”

တဟုတ္ဟုတ္ နဲ ့ ဖုန္းေျပာလို့အျပီးမွာေတာ့ သရဖီ ့မ်က္ႏွာနည္းနည္းညိဳေနပါသည္။

“ ကိုကို က အဲ ့လိုပဲ ၊ ငါ ဘာလုပ္လုပ္ ျပန္ေျပာျပရတယ္ ၊ အရာရာ သူ ့စိတ္ၾကိဳက္ေနေနရတာ ၊အစားအေသာက္စားတာက အစ လိုက္ေျပာတတ္တာ ၊ သူခ်စ္မွန္းသိေပမယ့္ သိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္လြန္းေတာ့ ငါ လည္း စိတ္ညစ္တယ္ ၊ ဒါေပမယ့္ သူ ကအိမ္ေထာင္ဦးစီးဆိုျပီး အေလွ်ာ့ေပးရတာပဲေလ ၊နင္တို ့ေတြပဲေအးတယ္.. အိမ္ေထာင္မက်ေသးဘူးေတာ့ ကိုယ့္စိတ္နဲ ့ ကိုယ့္သေဘာပဲ ”

သရဖီ ့အေျပာေၾကာင္ ့ ခုန က ညွိးေနတဲ့ သူတို ့သံုးေယာက္မ်က္ႏွာေတြ ျပန္လန္းလာပါသည္။

“ ေအးေနာ္  ၊ ငါ လည္းသရဖီ ့လို ဆို စိတ္ညစ္မွာပဲ ၊ အပ်ိဳၾကီးလုပ္တာပဲေကာင္းပါတယ္ဟန္နီရယ္၊ေနာ ့”

ေ၀သြယ့္အေျပာကို ေနျခည္နဲ ့ဟန္နီ ကလည္းအားတက္သေရာေထာက္ခံရယ္ေမာမိသည္။သူတို ့ရင္ထဲမွာလည္း ခုန က သရဖီ ့ကို အားက်သလိုလို ၊ မနာလို သလိုလို  ျဖစ္မိတဲ ့စိတ္ေလးလည္းေပ်ာက္သြားပါသည္။သရဖီကေတာ့ သူတို ့ျဖစ္ေနတာေတြ သတိမထားမိဘဲ ျပန္ခါနီးေတာ ့အမ်ိဳးသားျဖစ္သူကို ဖုန္းဆက္ေခၚရသည္။

သရဖီ ့သမီးေလးနဲ ့သူ ့အမ်ိဳးသား ေရာက္လာေတာ့သူတို ့သံုးေယာက္နဲ ့မိတ္ဆက္ေပးပါသည္။သရဖီ ့ကားေလးထြက္သြားတဲ ့အထိ       ေငးၾကည့္ေနျပီးမွ သြယ္ကပဲဟန္နီ ့ကို ေျပာလိုက္သည္။

“ ဟန္နီေရ ၊ နင္ဘယ္လိုထင္လဲဟင္  ”

“ ဘာလဲေ၀သြယ္ရဲ  ့ ”

“ ေအာ္..တို ့ဘ၀ေတြ နဲ ့ သရဖီ ့ဘ၀ေလ ၊ ဘယ္ဘ၀ က ပိုေကာင္းလဲဟင္ ”

“ အို…အသိသာၾကီးပဲေလ ၊ ခုငါတို ့က ကိုယ့္စိတ္နဲ  ့ကိုယ္လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနေနရျပီး သရဖီ ့ခမ်ာသူ ့အမ်ိဳးသားခ်ဳပ္ခ်ယ္တာ ခံေနရတာ ၊ စားခ်င္တာမစားရ ၊ သြားခ်င္တာမသြားရနဲ ့ ”

“ အင္း..ဟုတ္တယ္ ၊ေနျခည္ဆိုလည္း အဲ ့လို လုပ္ရင္သည္းခံႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး ၊ တို ့ဘ၀ေတြပဲေကာင္းပါတယ္ေ၀သြယ္ရယ္ ”

“ ဟုတ္တယ္ ၊ ငါတို  ့ဘ၀ေတြ ကအေကာင္းဆံုးပဲ ေနာ္ ”

ေ၀သြယ့္ စကားအဆံုးမွာ တိုင္ပင္ထားသလို ဟက္ဟက္ပက္ပက္ရယ္ေမာေနၾကတဲ ့သူတို ့သံုးေယာက္ရဲ ့မ်က္၀န္းထဲမွာေတာ့...

မ်က္ရည္စေလးေတြက  မသိမသာ၀ဲလွ်က္ .........။



 အေဖာ္ညွိတတ္ၾကသူမ်ားကို နားလည္စာနာစြာျဖင္ ့

ၾကာျဖဴႏြယ္

Women`s World Journal Oct 2,2013