ဒီေန ့ ကေနာင္မင္းသားလုပ္ၾကံခံရပံုေဆာင္းပါးေလး ျပန္ဖတ္ရင္း ရင္ထဲမွာ ႏွေျမာစိတ္ နဲ့အတူ အားမလိုအားမရျဖစ္မိတာေလး ေျပာခ်င္ပါတယ္။
ကေနာင္မင္းသားၾကီးဆိုတာ အမ်ားသိၾကတ့ဲအတိုင္း ကုန္းေဘာင္ေခတ္ မွာရွာမွာရွားတဲ ့ ထက္ျမက္ ထူးခ်ြန္ ျပီး ေခတ္မီတဲ ့ကိုယ္ေတာ္ၾကီးပါ….ရဲရဲေတာက္ သတၱိေသြးနဲ ့ အဂၤလိပ္ကို မေၾကာက္မရြ ံ့ စိန္ေခၚ၀ံ ့သူပါ။
ေရသတၱ၀ါေတြေသေၾကပ်က္စီးမွာစိုးတဲ ့ ျမန္မာေတြရဲ ့ေရွးရိုးစြဲေနတဲ ့စိတ္ေၾကာင့္သာ ဆက္မလုပ္ျဖစ္ေပ မယ့္ ေရျမဳပ္ဗံုးေတြေတာင္တီထြင္ ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ကိုယ့္တိုင္းျပည္အတြက္ စိတ္ေရာ ကိုယ္ပါႏွစ္ျပီး အလုပ္လုပ္ တဲ့ ဒီလိုေခါင္းေဆာင္ေကာင္းတစ္ေယာက္ ရဲ ့ အသက္တစ္ေခ်ာင္း က ေၾကြလြင္ ့ခ်င္ေတာ့လည္း လြယ္လိုက္တာ….
လႊတ္ေတာ္အစည္းအေ၀းလုပ္ေနတဲ ့ ကေနာင္မင္းသားၾကီးကို တူေတာ္ေမာင္ျမင္ကြန္း ကဓါးနဲ ့ ဦးေခါင္းေတာ္ကိုျပတ္ေအာင္ ခုတ္လိုက္တာ ဖတ္ရေတာ့က်မရင္ထဲ ဟာခနဲျဖစိမိပါတယ္။
ႏွေျမာတသျခင္းနဲ့အတူ ဒီေလာက္တန္ဖိုးၾကီးလွတဲ့ကုိယ့္အသက္ကုိ ဘာလုိ ့ဒီလို အလြယ္တကူေပး လုိက္ရတာ လဲလို ့ဂရုဏာေဒါေသာျဖစ္မိပါတယ္။
ဘုန္းတန္ခိုးရွိတဲ ့ မင္းေကာင္းမင္းျမတ္ေတြ ဆိုတာ နမိတ္ေတာ္ ေပၚစျမဲပါ..
လုပ္ၾကံခံရမယ့္ မနက္မွာ အိမ္ေတာ္မွ အထြက္ ဆင္ေတာ္သုိ႔တက္တဲ ့အခ်ိန္ မွာေဗာင္းေတာ္ကၽြတ္က်သြား လို ့ ၾကင္ယာေတာ္ လိွဳင္ထိပ္ေခါင္တင္က ေကာက္ေပးတဲ ့အခါ အရိပ္ထဲမွာ အိမ္ေရွ့ကုိယ္ေတာ္၏ ဦးေခါင္း ရိပ္ကိုမျမင္ရပါဘူး..တဲ ့
ဒါဟာ ၾကီးစြာေသာနမိတ္ ပါလားလို ့ စိုးထိတ္သြားမိတဲ ့လွိဳင္ထိ္ပ္ထားကနမိတ္မေကာင္းလို ့ေမာင္ေတာ္ လႊတ္ေတာ္မတက္ပါနဲ ့လို ့ ေလ်ွာက္ထားပါတယ္။ဒါေပမယ့္ လူတိုင္းကို ကုိယ့္စိတ္လို ထင္ေနတဲ ့ရိုးေျဖာင့္ တဲ ့ ကေနာင္မင္းသားက “ ငါ့ကို ရန္ျပဳႏုိင္သူ မေမြးေသး” ဆုိျပီး စိုးရိမ္ၾကီးေနတဲ ့လိွဳင္ထိပ္ထားကိုေတာင္ ရယ္ေမာ ေျပာဆိုသြားပါတယ္။
အဲ ့ဒီအခ်ိန္က မင္းတုန္းမင္းက ကိန္းခန္းအရ ျမိဳ႔အျပင္တြင္ ထြက္ျပီး လႊတ္ေတာ္စည္းေ၀း က်င္းပေနခ်ိန္ျဖစ္ ပါတယ္။ကိုယ္ေတာ္ၾကီး က စိတ္ေအးလက္ေအးနဲ ့ ယာယီလႊတ္ေတာ္တဲမွာတိုင္းေရးျပည္ေရးေဆြးေႏြးေန တုန္းမွာပဲ ျမင္းကြန္းညီေနာင္ဟာ ရန္ျဖစ္သလုိ ဓားခ်င္းခုတ္ျပီး လႊတ္ေတာ္၀န္း အတြင္း ေျပး၀င္လာပါတယ္။
သူရဲ၀န္ဦးေရႊလံုးက မူမမွန္ၾကတာ ရိပ္စားမိလို ့ ” ရန္သူေတာ္ျဖစ္ပါသည္ ဘုရား ေရွာင္ေတာ္မူပါ”လို ့ သတိေပးခ်ိန္ဟာ ေႏွာင္းသြားပါျပီ။ျမင္ကြန္းမင္းသားက ကေနာင္ကုိယ္ေတာ္ကို လုိက္လံခုတ္တဲ့ အခါ ကုိယ္ေတာ္မေရွာင္ႏုိင္ ခဲ ့ဘဲ ေခါင္းျပတ္သြားတာပါ။
ဒီလိုကေနာင္ မင္းသားၾကီးဆံုးပါးသြားရတဲ ့အတြက္ က်မတို ့ျမန္မာျပည္ အနာဂါတ္ၾကီး လည္းေျပာင္းလဲသြား ရတယ္လို ့ထင္ပါတယ္။
ကေနာင္မင္းသားၾကီးသာလုပ္ၾကံမခံရဘဲ နန္းတက္လာႏိုင္ရင္ တိုင္းျပည္ အတြက္ အသက္စြန္ ့ျပီး ထူးထူး ခ်ြန္ခ်ြန္ေဆာင္ရြက္မွာပါ။ ဆင္ျဖဴမရွင္မိဖုရားၾကီးတို ့ကင္း၀န္မင္းတို ့ကိုလည္း ႏိုင္နင္းေအာင္ ဖိႏွိပ္ႏိုင္လို ့ သတၱိရွိျပီး ထူးခ်ြန္တဲ ့မင္းညီမင္းသားေတြ တျပံဳတမၾကီးလည္း ဆင္နင္းျပီး အသတ္ခံရမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ လက္နက္ခဲယမ္းေတြတီထြင္ျပီးနယ္ခ်ဲ ့အဂၤလိပ္ကို ေတာင္ ျပန္ေျပးေအာင္ေတာ္လွန္ ႏိုင္ျပီး ျမန္မာျပည္ ၾကီး က်ြန္ဘ၀ေရာက္ခ်င္ မွ ေရာက္ပါလိမ့္မယ္….
တန္ဖိုးရွိတဲ ့လူတစ္ေယာက္ရဲ ့ အသက္တစ္ေခ်ာင္းရွင္သန္ျခင္း က မ်ားစြာေသာ အသက္ေတြကို ကယ္တင္ႏိုင္ တဲ့အတြက္အသက္ကိုဥာဏ္ေစာင့္ဆိုသလို ေစာင့္ေရွာက္သင္ ့လွပါတယ္။
တကယ္လို ့သာ ကေနာင္မင္းသားၾကီးသာ အိမ္ေတာ္က မထြက္ခင္ေပၚလာတဲ ့ နမိတ္ကို ေသခ်ာ သတိထားဆင္ျခင္မယ္ဆိုရင္ .....
တကယ္လို ့သာလႊတ္ေတာ္ကိုမသြားဘဲအေျခအေန ေစာင့္ၾကည့္ခဲ့မယ္ဆိုရင္.......
ဒီလုပ္ၾကံမွဳၾကီးဟာ ေအာင္ျမင္မွာမဟုတ္ပါဘူး..လို ့ ေတြ းမိတိုင္းမခ်င့္မရဲစိတ္နဲ ့ ၀မ္းနည္းတသ ႏွေျမာလွပါတယ္။
ဒါက ကုန္းေဘာင္ေခတ္ က ဆံုးရွံဳးမွဳၾကီးပါ။
ေနာက္ႏွစ္တစ္ရာေက်ာ္ ၾကာ တဲ ့အခ်ိန္ …၁၉၄၇ (လြတ္လပ္ေရးရဖို ့တစ္ႏွစ္ အလို) မွာလည္း က်မတို ့ ျမန္မာတမ်ိဳးသားလံုးရဲ ့ ဖခင္ၾကီး ၊အဂၤလိပ္အင္ပါယာ ကိုကုိုင္လွဳပ္ျပီး ဂ်ပန္ကို ေၾကာက္ရြ ့ံ ထြက္ေျပးေအာင္လုပ္ႏုိင္တဲ ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း လည္း လုပ္ၾကံခံရပါတယ္။
လက္နက္ကိုင္လံုျခံဳေရးအဖြဲ ့ ၾကပ္ၾကပ္မပ္မပ္မခ်ထားတဲ ့အစည္းအေ၀းခန္းမထဲ ကို ေသနတ္ေတြ ကိုင္ျပီး၀င္လာတဲ ့သူေတြကို ေၾကာင္ၾကည့္ေနရျပီး ကိုယ့္ရင္ဘတ္ကို ပစ္တဲ ့ေသနတ္က်ည္ဆံ ကို လက္ေလးနဲ ့ကာရင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္က်ဆံုးသြားရတာ ခု ေတြးမိရင္ က်မ ခု မ်က္ရည္၀ဲလာပါတယ္။
ခက္ခက္ခဲခဲ နဲ ့ရဲေဘာ္၃က်ိပ္ ဖြဲ ့ ၊ ဂ်ပန္မွာ မေသတရံုေနျပီး စစ္ပညာသင္လာျပီး တိုက္ပြဲေတြ အလီလီ ဆင္ႏႊဲ ၊ ဂ်ပန္ လက္ခ်က္ ၊ အဂၤလိပ္ဗံုးဒဏ္ေတြ ကို ၾကံ ့ၾကံ ့ခံလာခဲ့တဲ ့ က်မတို ့ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ရဲ ့တန္ဖိုးရွိလွ တဲ ့အသက္တစ္ေခ်ာင္း ကလည္း ေၾကြလြင္ ့ရတာ လြယ္ကူလုိက္တာ…
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေသဆံုးသြားရတာာ ျမန္မာျပည္ရဲ ့အနာဂါတ္ ေသဆံုးသြားရတာပဲဆိုတာ ခုက်မတို ့ရဲ ့ မ်ဳိးဆက္ေတြရင္းျပီး သိလာခဲ့ရပါျပီ။
ရင္နာနာနဲ ့ က်မ စိတ္ထဲကေန ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို အၾကိမ္ၾကိမ္ ေမးမိပါတယ္။
ဘာလို ့ ကိုယ္ရံေတာ္တပ္ဖြဲ ့ေတြ ၊ အေစာင့္အၾကပ္ေတြ နဲ ့ကိုယ့္အသက္ကို မကာကြယ္ခဲ့တာလဲဗိုလ္ခ်ဳပ္ရယ္ …
အားလံုးကို ကိုယ့္လိုထင္ရလား ….ရိုးလွတဲ ့ဖခင္ရယ္…
တတိုင္းျပည္လံုးငိုမဆံုး အပူလံုးၾကြျပီး ငိုေၾကြးေနေပမယ္ ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အသက္ ကို ျပန္မရေတာ့ပါဘူး။
တကယ္လို ့သာ …..၁၉၄၇ခုႏွစ္မွာဗိုလ္ခ်ဳပ္မက်ဆံုးခဲ ့ရင္
တကယ္လို ့သာ … ၁၉၄၈ က လြတ္လပ္ေရး ရျပီး ဗို္လ္ခ်ဳပ္သာ ျမန္မာျပည္ကို အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္
လက္ရွိက်မတို ့ျမန္မာျပည္ဟာဒီ့ထက္အဆေပါင္းမ်ားစြာတိုးတက္ဖြ ံ ့ျဖိဳးျပီး သိကၡာရွိေနမယ္ထင္ပါတယ္။
ေျပာခ်င္တာကတန္ဖိုးရွိလွတဲ ့အသက္တစ္ေခ်ာင္းက ေသခ်ာသတိထား ေစာင့္ေရွာက္ထိုက္တယ္မဟုတ္ပါလားရွင္….
ကိုယ့္အသက္ေသဆံုးတာ ကိုယ္ပဲ ထိခိုက္တာမဟုတ္ပါဘူး ။ ကိုယ္ နဲ ့ ဆက္စပ္ေနတဲ ့သက္ဆိုင္သူေတြ လည္း ထိခိုက္ပါတယ္။က်မတို ့ပတ္၀န္းက်င္မွာလည္း အရြယ္မတိုင္ခင္ ဆံုးပါးသြားတဲ ့ေစာင့္ေရွာက္ သူေတြေၾကာင္ ့ ဘ၀အေျခအေန ေျပာင္းသြားတဲ ့ ကေလးေတြ ကို ေတြ ့ျမင္ေနရပါတယ္…
က်မ ဆိုအရင္ကသိပ္ေပတာပါ။ ေနမေကာင္း တာေတာင္ေဆးေသာက္ ခ်င္မွေသာက္တာ..ဒါေပမယ့္ ခုနားလည္လာပါျပီ။
က်မက အေဖ နဲ ့ႏွစ္ေယာက္တည္းေနရတာပါ။အေဖ့အတြက္အကုန္ က်မကတာ၀န္ယူေနရတာမို ့့ က်မက်န္းမာၾကံ ့ခိုင္ဖို ့ လိုအပ္ပါတယ္။ တကယ္လို ့သာ က်မ ေသဆံုးသြားမယ္ဆိုရင္ က်မ အေဖ လည္း အိုၾကီးအိုမ နဲ ့ဒုကၡေရာက္မွာပဲလို ့..စဥ္းစားရင္း က်မ အသက္ ကို က်မေစာင့္ေရွာက္ေန ပါတယ္။
ဒီလိုပဲ အိမ္ေထာင္သည္ေတြအေနနဲ့လည္း ကိုယ့္ကို မွီခိုေနတဲ ့ သားသမီးေလးေတြ အနာဂါတ္က ကိုယ့္လက္ထဲမွာ ရွိလို ့သတိထားၾကပါ။
ထက္ျမက္ထူးခ်ြန္တဲ ့လူငယ္ေလးေတြအေနနဲ့လည္း....
တုိင္းျပည္ရဲ ့အဖူးအညြန္ ့ေလးေတြျဖစ္လို ့ႏိုင္ငံေတာ္အတြက္၊ေလာကၾကီးအတြက္ဘာမွမလုပ္ေပးရေသးခင္ မေသဆံုးေအာင္ကိုယ့္အသက္ကိုယ္ေစာင့္ေရွာက္ ၾကပါ။
ေနာက္ဆံုးေျပာခ်င္တာကေတာ့….
ကေနာင္မင္းသားလို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းလို မျမင့္ျမတ္ေပမယ့္ က်မတို ့အေနနဲ ့ လည္းမိသားစု နဲ့ေလာကေကာင္းက်ိဳးကို တတ္ႏိုင္သေလာက္သယ္ပိုးဖို ့ အတြက္အခ်ိန္မတန္ခင္ကုိယ့္အသက္တစ္ေခ်ာင္း မဆံုးရွံဳးရေအာင္ေစာင့္ေရွာက္ ၾကပါလို ့ သတိေပးခ်င္ပါတယ္။
ေစတနာမြန္ျဖင္ ့
ၾကာျဖဴႏြယ္
No comments:
Post a Comment