က်မ အေမ့ကို မၾကိဳက္ပါဘူး

က်မ အေမ့ကို ဘယ္တုန္းကမွ သေဘာမက်ခဲ့ပါဘူး။

အေမ ့မွာ က်မ မၾကိဳက္တဲ့အခ်က္ေတြခ်ည္းပါပဲ။

ေျပာရရင္ ငယ္စဥ္ေတာင္ေက်း ကေလးဘ၀ကတည္းကပါပဲ။

အေမက ငယ္ငယ္တုန္းက အရမ္းေခ်ာပါတယ္။ရုပ္ရွင္ မင္းသမီးျဖစ္ဖို့ၾကိဳးစားေနတုန္း အေဖ နဲ့အိမ္ေထာင္က်ျပီး အေဖတာ၀န္က်တဲ့ေနာက္လိုက္ လာရလို ့သာ  စိတ္ေလွ်ာ ့လိုက္တာတဲ ့။

ဒီစကားေတြက အေမ က တတြတ္တြတ္ေျပာေနတာအိပ္ယာ၀င္ပံုျပင္လို အျမဲၾကားေနက်ေလ။

အေမက တစ္ခုခုဆို အဲဒီလို အပ္ေၾကာင္းထပ္ေအာင္ေျပာတတ္တာလည္း က်မ  မၾကိဳက္ဘူး။

ေအးခ်မ္းသိမ္ေမြ ့တဲ့ အေမမ်ိဳးကို လိုခ်င္တဲ့ က်မ က ပူညံပူညံ လုပ္တဲ ့အေမ ့ကို မၾကိဳက္ပါ။

ေနာက္ျပီး အေမ က လွလဲလွ ျပီး အလွလည္းျပင္ပါတယ္။က်မက အလယ္တန္းေလာက္ကတည္းက

စာအုပ္ေတြရွိေနရင္ ထမင္းေမ ့ဟင္းေမ ့ ဖတ္ေနတတ္ျပီး က်န္တာဘာမွစိတ္မ၀င္စားတတ္သူေလ။

က်မ မျပင္မဆင္၊ ဘိုသီဘတ္သီ ေနတာကို အေမက ဆူျပီး သပ္သပ္ယပ္ယပ္ေနတတ္တဲ ့ညီမေလးနဲ ့

ယွဥ္ျပီးေျပာတာကိုလည္း  က်မအေမ ့ကို မၾကိဳက္ပါဘူး။

အေမက သူ ့စကားနားေထာင္တဲ ့ညီမေလးကိ္ုပဲ ပိုခ်စ္တယ္လို ့ခံစားရပါတယ္။

က်မညီမကေတာ့ တီတီတာတာနဲ ့ အေမ ့အၾကိဳက္ လိုက္ေျပာတတ္တာကိုး။

က်မက စကားေျပာရင္ ဘုနဲ့ေဘာက္ေလ။ မိန္းကေလး ျဖစ္ျပီး သိပ္အေပါက္ဆိုးတာပဲလို ့

အေမ ေျပာရင္လည္းက်မ မၾကိဳက္ပါဘူး။

အေမ က စကားကို ဖြယ္ဖြယ္ရာရာ ေျပာတတ္ပါတယ္။ ဥပမာ--တစ္ေယာက္ေယာက္က စားျပီးျပီလား

လို ့ေမးရင္ အေမသူမ်ားေတြလို စားျပီးျပီလို ့ တစ္ခြန္းတည္းေျဖတာမဟုတ္ပါဘူး။

"ဒီေန ့ေလ သိပ္စားေကာင္းတာပဲ၊  ၾကက္သားဆီျပန္ေလးနဲ  ့ ငါးဖယ္သုတ္၊ ငါးနဲ ့ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္   ႏုႏုေလးေမႊျပီးငရုတ္သီးေထာင္းေလးနဲ ့ေပၚဦးေပၚဖ်ား ဒညင္းသီးႏုႏုလည္းပါေသးတယ္။

စားျပီးေတာ ့ ေတာင္ငူသီေမႊး ေလး အခ်ိဳတည္းလာတာ ညီမေရ" 

အဲဒီလို ေျဖေတာ ့ ကိုယ္ ဟင္းေကာင္းစားတာၾကြားသလို ျဖစ္ေနတာမို ့ က်မကရွက္ပါတယ္။

အေမကလည္း စားျပီးျပီဆို ျပီးတာပဲ၊ကိုယ္ဟင္းေကာင္းတာေတြ လိုက္ေျပာေနတာ ရွက္စရာၾကီး လို့ေျပာရင္လည္း --

 ေအာ္-ဘာျဖစ္လည္းသမီးရဲ ့ ညာေျပာတာမွမဟုတ္တာ၊ကိုယ္စားလို့စားတာေျပာတာပဲ -တဲ ့

ေနာက္ျပီး အိမ္မွာ ပစၥည္းအသစ္တခုခု ၀ယ္ရင္လည္း အေမက လူတကာေတြ ့တာနဲ့ေျပာတာပဲ။

"ေဟး၊ မၾကည္ေရ  အမ တို့အိမ္မွာ ေရခဲေသတၱာ၀ယ္ထားတယ္ သိလား၊ ေႏြဆို ပူလာျပီေလ-

ေရပူပူၾကီး မေသာက္ခ်င္ဘူး၊ ညည္းလဲ ေရခဲေရေသာက္ခ်င္ လာေသာက္ ေနာ္"

ဒီလို ေျပာရင္လည္း က်မနဲ ့အေမ ျပသနာတက္ျပီ။

"အေမကလည္း လူတကာကို ကိုယ့္ပစၥည္း၀ယ္တဲ ့အေၾကာင္းေတြ လိုက္ေျပာေနတာပဲ"

"ဟဲ ့-ဘာျဖစ္လဲ၊ သိေတာ့ သူ ေတာင္ေရခဲေရလာေသာက္လို့ရတာေပါ့"

ေစတနာနဲ ့ေျပာတာပဲျဖစ္ျဖစ္ အဲဒီလို ကိုယ့္အေၾကာင္းေတြ အကုန္ေျပာတဲ ့အေမ့ကိုက်မ မၾကိဳက္ပါဘူး။

ေနာက္ျပီး အေမက စိတ္မညစ္တတ္ပါဘူး။ အပူအပင္လည္း မရွိဘူး လို ့က်မျမင္တယ္။

အေဖ ကအရာရွိအလုပ္ကထြက္ျပီး သစ္လုပ္ငန္းလည္းရွံဳး၊စီးပြားပ်က္တဲ ့အခ်ိန္မွာက်မက ရန္ကုန္မွာ

အလုပ္၀င္ခါစ ၊ ေမာင္ေလးက ကိုးတန္းပဲရွိပါေသးတယ္။

က်မမွာ ရသမွ်လစာေလးထဲက ေမာင္ေလးအတြက္ တတ္ႏိုင္သမွ် ေထာက္ပံံ  ့ေနေပမယ္ ့ မေလာက္င

ရင္ ေမာင္ေလး ပညာေရး ေရွ ့မဆက္ႏိုင္မွာ စိုးလို ့အျမဲ ပူပင္ေနရပါတယ္။

အိမ္က ပစၥည္းေတြ တျဖည္းျဖည္းကုန္လာျပီး ဘာမွမရွိေတာ့ေပမယ္ ့ အေမ့ၾကည့္ရတာမပူသလိုပဲ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ညီမ လည္းအိမ္ေထာင္နဲ ့အေ၀းေရာက္ေနျပီးက်မနဲ ့အေမလည္း တည္ ့ေနပါျပီ။

 ဒါေပမယ္  ့ အေမ ့ကို က်မ ေျပာေနရတုန္းပဲ။က်မ အိမ္ျပန္သြားရင္ အေမက ငါ ့သမီးျပန္လာျပီ၊ အေဆာင္မွာေျခြတာစားေနရတယ္ဆိုျပီး မ၇ွိ ၊ရွိတာခ်က္ေက်ြးတာပဲ။

က်မမွာ အေမ ဟင္းေကာင္းခ်က္ေက်ြးတာေတာင္ ျမိဳမက်ႏိုင္ဘဲ ေျခြတာဖို ့ေျပာမိျပန္တယ္။"ေအးပါ၊ အေမ သိပါတယ္။ သမီးက အေမတို့ကိုပိုက္ဆံပို ့ႏိုင္ဖို ့ မစားမေသာက္ေနမယ္ဆိုတာသိလို ့

လာတဲ့အခ်ိန္ေလး ေကာင္းေကာင္းခ်က္ေက်ြးတာကို ဘာမွမေတြးဘဲ စားသာစားပါ"

အေမ ကဘယ္ေလာက္ေျပာေျပာ က်မကေတာ့ ျမိဳမက်ပါဘူး။ဒီေလာက္ ၾကပ္တည္းေနတာေတာင္

အပူအပင္မရွိသလို ေကာင္းေကာင္းခ်က္စားေနလို  ့က်မ အေမ ့ကို မၾကိဳက္ပါဘူး။

အေမ က်မအေဆာင္လာလည္ရင္လည္း က်မမွာ အေမ့ကိုကေလးထိန္းသလို လိုက္ထိန္းေနရပါတယ္။

"အေမေနာ္--အေဆာင္မွာက ဟန္နဲ ့ေနၾကတာကိုယ္မေျပလည္တာေတြ လူတကာလိုက္မေျပာနဲ့ေနာ္

ေနာက္ျပီး အမ်ိဳးအိမ္ေတြလည္း မေျပလည္လို့ဆိုျပီး အကူအညီလိုက္မေတာင္းနဲ့ေနာ္ "

"ေအာ္--ဘာျဖစ္လည္းသမီးရယ္-ကိုယ္ဒုကၡေရာက္တာေျပာမွ အကူအညီ လိုရင္ေတာင္းလို့ရမွာေပါ ့

ညည္းကလည္း မာနကမခ်ႏိုင္ေသးဘူး၊ လူ ့ေအာက္က်လို ့မေသႏိုင္ပါဘူး၊ပိုက္ဆံမရွိတာရွက္စရာလား"

က်မက ကုိယ္ ့ကိုယ္က်င္ ့တရားနဲ ့မာနကိုပဲအားကိုးျပီးၾကိဳးစားရုန္းကန္ခ်င္တဲ့သူ၊သူမ်ားအကူအညီလံုး၀

မယူခ်င္တဲ ့သူ၊ အေမကေတာ့ ကိုယ့္မိသားစု ေျပလည္ရင္ျပီးေရာဆိုျပီး သူမ်ားကို ေအာက္က်ိဳ ့တတ္သူ။

ေနာက္ျပီး တစ္သက္လံုး အရာရွိကေတာ္ ဘ၀ မွာ အေျခြအရ ံအျပည့္နဲ ့ေနခဲ့တဲ ့ အေမ က တျခားအလုပ္

လည္းမလုပ္တတ္ဘဲ အရင္ကိုယ္ကူညီေပးခဲ့ဖူးတဲ ့အမ်ိဳးေတြဆီကပဲ လိုက္အကူအညီေတာင္းပါတယ္။

ဒီလို ကိုယ့္အားကိုယ္ မကိုးဘဲ လူတကာလိုက္ေအာက္က်ေနလို ့ က်မ အေမ ့ကို မၾကိဳက္ပါဘူး။

အေမ ့ကို အရာရာ စိတ္တိုင္းမက် ၊ မၾကိဳက္ေပမယ္ ့ က်မ အေမ ့ကိုအရမ္းခ်စ္ပါတယ္။

က်မဘ၀မွာ ၾကိဳးစားရုန္းကန္ေနတာ အေမ့ကို အရင္လို ဘ၀မ်ိဳးျပန္ထားခ်င္လို ့ပါ။

အိုဇာတာမေကာင္းဘဲ အသက္ၾကီးမွေကာင္းေကာင္းမေနရတဲ ့ အေမ ့ကို သနားပါတယ္။ 

အေမ ့ကို အရင္အရာရွိကေတာ္ဘ၀ကလို အလွေတြျပင္၊ ေစ်း၀ယ္ေတြထြက္၊ ပစၥည္းအသစ္အဆနး္

ေတြ ေပၚသမွ် ကို ၀ယ္ျပီး လူတကာေခၚၾကြားေနတာကိုပဲျမင္ခ်င္ပါတယ္။

အရင္လိုပဲ စားျပီးျပီလား လို ့ေမးတဲ ့သူေတြကို ဟင္းေကာင္းေလးေတြနဲ့ စားခဲ့တာကို ဖြယ္ဖြယ္ရာရာ

ေျပာျပေနတာကို ၾကားခ်င္ပါတယ္။

ရင္ထဲကေစတနာေတြ နဲ့ ၾကိဳးစားေနေပမယ္ ့ အလုပ္ပင္ပန္းလို ့က်မ အေမ့ကို စကားေကာင္းေကာင္း မေျပာႏိုင္ပါဘူး။ အလုပ္အဆင္မေျပတာေတြမ်ားလာရင္လည္း က်မ ရဲ ့စိတ္ထြက္ေပါက္ဟာ အေမ ျဖစ္သြားတတ္ျပီး အေမ ဟင္းေတြ အမ်ားၾကီးပိုခ်က္လို ့၊ဆီကို လိုတာထက္

ပိုထည္ ့ထားလို ့ ၊ အ၀တ္အစားေတြအေၾကြးလာေရာင္းတာ၀ယ္ထားလို ့ဆိုျပီး အေမ ့ကိုေျပာဆိုမိပါတယ္။

သူေဌးအဆူခံရတဲ ့အခ်ိန္ ၊အလုပ္ထဲမွာ မတရားအေျပာခံရေပမယ္ ့ ျပန္ေျပာရင္ အလုပ္ျပဳတ္ မွာေၾကာက္လို ့ ျငိမ္ခံလာရတဲ ့ေန ့ေတြဆို က်မ အိမ္မွာေသာင္းက်န္းတတ္ပါတယ္။

သမီးရယ္ ၊သိပ္စိတ္ဆင္းရဲေနလည္း ဒီအလုပ္က ထြက္လိုက္ပါလား၊အေမတို ့ ငတ္ေတာ့မေသႏိုင္ပါဘူး

လို ့ နားခ်ရင္လည္းအပူအပင္မရွိလက္လြတ္စပါယ္ေျပာတယ္လို ့ ထင္ျပီး က်မ အေမ့ကိုမၾကိဳက္ပါဘူး။

အေမက သူ ့က်န္းမာေရးကိုလည္းသိပ္ဂရုမစိုက္ပါဘူး။ဒါကိုလည္း က်မ မၾကိဳက္ပါဘူး။

ကေလးလိုပဲ မတည့္တာလည္း စားတာပါပဲ။အစားအေသာက္ဆိုလည္း အဆီအဆိမ ့္မွၾကိဳက္ပါတယ္။  က်မကလည္း အိပ္ခ်ိန္ပဲ အိမ္မွာေနရလို ့အေမ ့ကို ပစ္ထားသလို ျဖစ္သြားပါတယ္။

က်မစိတ္ထဲမွာအေမဟာက်မအလုပ္အကိုင္ေတြ အဆင္ေျပျပီး ျပည့္စံုလာတဲ ့အခ်ိန္အထိ၊ က်မသူ ့ကို

အရင္လိုဘ၀မ်ိဳးထားႏိုင္တဲ့အခ်ိန္အထိ က်န္းက်န္းမာမာနဲ ့ေစာင့္ေနမယ္ပဲထင္မိတာကိုး။

မျမဲတဲ  ့သခၤါရ တရားဟာ ကိုယ္နဲ ့မဆိုင္ဘူးလို ့ ထင္ေနတာကိုးေလ။

ဒါေပမယ္ ့ မရဏမင္း ဆိုတာ ဘယ္သူ ့ မ်က္ႏွာမွမၾကည့္ဘဲ သူ ့အလုပ္သူလုပ္ေနတာကိုး။

သူ ဒီလိုမ်ိဳး အေ မ့ကို ေစာေစာစီးစီး ေခၚသြားမယ္လို ့မွ က်မ ထင္မထားတာေလ။

အေမ ဆံုးတဲ့ေန ့က က်မ အေမ ့အသက္ကိုမမွီပါဘူး။

 မနက္ဘက္ အလုပ္သြားခါနီး အေမက အိပ္ယာထဲကေန ေခါင္းမူးလိုက္တာလို ့ က်မကို အားကိုးတၾကီး

ေျပာေနေပမယ္ ့ အလုပ္ကလည္း အေရးၾကီးေနေတာ ့ အေမ့ကို ေဆးေသာက္လိုက္ ေလ လို ့ေျပာျပီး

က်မ အလုပ္ထြက္လာခဲ့တာပါ။ အရင္လည္း အေမ က ဒီလို မူးတတ္ေတာ့သက္သာသြားမွာပဲလို ့ ေပ ါ့ေပ ါ့

ပဲေတြးလိုက္ပါတယ္။

ေန ့ခင္း ရံုးကိုဖုန္းဆက္ေခၚလို ့ က်မ အိမ္ျပန္ေရာက္သြားတဲ့အခါ အေ မ့ရဲ ့ အသက္မဲ ့ရုပ္အေလာင္းကိုပဲ

ေတြ ့လိုက္ရပါတယ္။

က်မ ေလ ဘယ္လို ျဖစ္သြားမွန္းမသိပါဘူး။ လူက အံ့ၾသလြန္းလို ့ေၾကာင္ေနျပီးေတာ္ေတာ္ နဲ ့မငိုမိဘူး။

ဟုတ္ရဲ ့လား--ဒါ တစ္ကယ္ ့အျဖစ္လားဟင္--

အေမ ေသသြားျပီတဲ ့ ၊ မေန ့ညကပဲ က်မနဲ ့ ပြစိပြစိ ရန္ျဖစ္စကားမ်ားခဲ့ေသးတယ္။

မနက္ကအလုပ္မသြားခင္ကေတာင္ က်မကို စကားေျပာခဲ့တဲ ့ အေမ က ခု အသက္မရွိေတာ့ဘူးတဲ ့။

မနက္ကတည္းကေခါင္း မူးေနလို ့ အေဖက ေဆးခန္းသြားမလားဆိုတာကို ခ်က္ျပဳတ္ျပီးမွ သြားမယ္ဆိုျပီး

မီးဖိုေခ်ာင္၀င္သတဲ ့။ ခ်က္ျပီးျပီးခ်င္း အိုက္တယ္ဆိုျပီး ခ်က္ခ်င္း ေရခ်ိဳးမလုိ ့အဆင္းမွာ လဲက်သြားတာတဲ့။

ဆရာ၀န္သြားေခၚေပမယ္ ့ အသက္မမွီေတာ့ဘူးတဲ ့။ဦးေႏွာက္ေသြးေၾကာျပတ္သြားတာတဲ ့။

ျဖစ္မွျဖစ္ရေလအေမ ရယ္--

ေခါင္းမူးတာ ၊ကိုယ္ေနမေကာင္းတာ ကိုယ္အသိဆံုးကို ဘာလို ့ ေဆးခန္း ခ်က္ခ်င္းမသြားတာလဲ   ေယာက်ၤားနဲ ့သားသမီးေတြ စားဖို ့ထမင္းဟင္းခ်က္တာကေတာ္ေတာ္အေရးၾကီးေနလား၊

 ခုေတာ့ အေမ က သမီးကို ထားခဲ့တာေပါ ့ေလ။

 သမီး ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ကို  သဲထဲေရသြန္ျဖစ္ေအာင္ အေမ  လုပ္ရက္တယ္။

အေမဟာ  သိပ္ရက္စက္တယ္။ အျမဲတမ္း သမီးမၾကိဳက္တာေတြပဲလုပ္တယ္။

အေမ့အတြက္ ကို္ယ္ေရာစိတ္ပါ ႏွစ္ျပီးၾကိဳးစားေနတဲ ့သမီးကို အေမ က ဒီလို လြယ္လြယ္ေလးပဲ

ႏုတ္မဆက္ဘဲ ခြဲ ခြာသြားတာေပါ ့၊ အေမ ဒီလို လုပ္တာ သမီးမၾကိဳက္ဘူးေနာ္။

အေမ --အေမ --အေမ

 ------------------------------------------------------------------------

တကယ္ပဲေနာက္ဆံုးထြက္သက္အထိ  အေမ့လုပ္ရပ္ကို က်မမၾကိဳက္ခဲ့ပါဘူး။

က်မကို တစိမ့္စိမ္ ့ ခံစားေၾကကြဲရေအာင္ အေမ လုပ္ခဲ့တယ္။

ဒီႏွစ္ ၈ လပိုင္း ၂၀ ရက္ေန ့ဆို အေမ ဆံုးတာ ၇ ႏွစ္ျပည့္ေတာ့မယ္။ ခုထိ အေ မ့အေၾကာင္း

ေတြးရင္ က်မ ခံစားေနရဆဲပါ။

ေနာက္ျပီး  အေမ မရွိေတာ့တဲ ့ ၇ ႏွစ္တာ အခ်ိန္အတြင္းမွာ က်မဟာ ဘာလို ့မ်ား အေမ နဲ ့တူတူလာရတာလဲပဲ။

အလွျပင္တာမၾကိဳက္တဲ ့ က်မ ခု အလွျပင္တတ္လာတယ္။

အေမ ့ကို ၾကြားတယ္လို ့ကဲ့ရဲ ့တတ္တဲ ့က်မက ကိုယ္ေအာင္ျမင္လာတာလူတကာကိုလိုက္ေျပာခ်င္တယ္။

အေမ့ကို ပါးစပ္ဖြာတယ္လို ့ကဲ့ရဲ့တတ္တဲ ့က်မကကိုယ့္အိမ္မွာ အပ္က်တာကအစ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းေတြ ကို ေျပာလိုက္ရမွ စား၀င္အိပ္ေပ်ာ္လာတယ္။

မာန မရွိဘူးလို ့အေမ ့ကို ကဲ့ရဲ့ခဲ့တဲ ့က်မက ကိုယ္ပိုင္ဆိုင္တဲ ့ေနရာေလးတစ္ခုအတြက္ ကိုယ့္မာနကို လက္သည္းဖြက္ရင္း အံၾကိတ္ျမိဳသိပ္ျပီး သည္းခံ ေအာက္က်ေနရတယ္။

လက္ဖြာတယ္လို ့အေမ ့ကိုကဲ့ရဲ ့တတ္တဲ့ က်မက စိတ္အလိုလိုက္ စားေသာက္ ၊၀ယ္ျခမ္းပစ္တတ္ျပီး

လစာဘယ္ေလာက္ေကာင္းလာပေစ လက္ထဲမွာအျမဲ ေငြျပတ္ေနတတ္တယ္။

ကိုယ့္က်န္းမာေရးကို ဂရုမစိုက္လို ့အေမ ့ကို ကဲ့ရဲ့ ခဲ့တဲ ့က်မက  ေနမေကာင္းမွန္းသိရဲ့သားနဲ ့  ညလံုးေပါက္နီးပါး ကြန္ျပဴတာေရွ ့ကမထလို ့  ခု ေရာဂါရေနပါျပီ။

ေနာက္ဆံုးေတာ ့ အေမ ့ရဲ ့ ပံုရိပ္ဟာ က်မ ျဖစ္လာပါေပါ ့လား။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္  က်မ အေမ့ကို ဘယ္တုန္းကမွ သေဘာမက်ခဲ့ပါဘူး။

 (ခံစားနားလည္ႏိုင္ပါေစ)

ေမတၱာမြန္ျဖင္ ့

ၾကာျဖဴႏြယ္

Women`s World Journal
အျဖဴေရာင္ႏွလံုးသားမ်ားဆံုမွတ္ ၀တၱဳတိုစုစည္းမွဳ