နာဂိုရာ ဘူတာၾကီးကို က်မ ေယာင္လည္လည္နဲ့ ပတ္ၾကည့္ေနမိပါတယ္--
ေအာ္--နာမည္ၾကီးလွတဲ့ ဂ်ပန္က နာဂိုရာဘူတာၾကီးကို ငါေရာက္ေနပါေပါ ့လားဆိုၿပီး ၾကည္ႏူးပီတိၿဖစ္မိ္ပါရဲ့--
ဂ်ပန္လိုေၿပာေနတာၾကတာေတြကလဲ ကိုယ့္နားထဲမွာ ရင္းႏွီးေနေတာ့ သူစိမ္းႏိုင္ငံ ေရၿခားေၿမၿခားေရာက္ေနတယ္လို့ေတာင္မထင္ေပါင္--
ကိုယ့္ေဆြမ်ိဳး-သူငယိခ်င္းေတြဆီ အလည္ေရာက္ေနတဲ့ စိတ္မ်ိဳးခံစားမိတယ္-
ဒီအခ်ိန္မွာ--- --လြန္ခဲ့တဲ့ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္က အလုပ္မအားတဲ့ၾကားက ေၿမာက္ဥကၠလာ ပညာဒါန ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေလးကို ရေအာင္သြားၿပီးဂ်ပန္စာသင္တန္းေတြ လိုက္တက္ခဲ့တဲ့ သႏၱာေအာင္ဆိုတဲ့ ေကာင္မေလးတေယာက္ကို ကိုၿပန္ ၿမင္ေယာင္မိပါရဲ့--
တတ္ခ်င္လိုက္တဲ့ဂ်ပန္စာ--ေၿပာခ်င ္ နားေထာင္ခ်င္လိုက္တဲ့ ဂ်ပန္စကား--လုပ္ခ်င္လိုက္တဲ့ ဂ်ပန္စကားၿပန္--
သူမ်ားေတြလို ဆရာေခၚၿပီးလဲမသင္ႏိုင္၊ စေန တနဂၤေႏြေတာင္ မနားရတဲ့ အထည္ခ်ဳပ္အလုပ္ကလဲမထြက္ႏိုင္--
တစ္ပတ္တခါ သင္ေပးတဲ ့ေျမာက္ဥကၠလာဘုန္းၾကီးေက်ာင္းက ပညာဒါန ဂ်ပန္စာသင္တန္းေလးကို မပ်က္ရေအာင္ ၾကိဳးစားၿပီး တက္ခဲ့ရတာေလ။
အဲဒီတုန္းက က်မ ေနတဲ ့ ဒညင္းကုန္ဘက္ ကေန ေျမာက္ဥကၠလာေရာက္တာ ၄၃ ဒိုင္နာတစီး ပဲရွိျပီး ကားတစ္စီးနဲ ့
တစ္စီးၾကား အခ်ိန္အၾကာၾကီး ေစာင့္ရပါတယ္။
လမ္းေတြကလည္းၾကမ္းေတာ ့ ကားကလည္း ေဆာင့္္ေသး၊ မိုးတြင္းဆို မိုးေရေတြ ကားအမိုးကေနယိုေသးတယ္။
ပညာ လိုခ်င္စိတ္က ျပင္းပ်ေနေတာ ့ဘယ္ေလာက္ပင္ပန္းပေစ ေမာတယ္မထင္ဘူး။ဂ်ပန္စာေလး ရြတ္လိုက္ရရင္အေမာကိုေျပလို ့။
သင္ခါစတုန္းကေလ------က်က္လိုက္ရတဲ ့ ေ၀ါဟာရ ေတြ ကလည္း မ်ားမွမ်ား၊ ၾကိယာ ေတြ ၀ိဘတ္ေတြ မခြဲတတ္လို ့ စိတ္လည္းညစ္ရတယ္။
စာေတြ မ်ားလာေတာ့ တစ္ပတ္တစ္ရက္တည္း တက္ေနရတာ အားမရေပမယ္ ့ အလုပ္ကလည္း ရွိေနတာ့ မတတ္ႏိုင္ဘူး။
သူမ်ားေတြ ဂ်ပန္လိုေၿပာေနရင္--အတန္းခ်ိန္ေတြအမ်ားၾကီးတက္ၿပီး စာေတြဖတ္ေနၾကရင္ ကိုယ့္ဘ၀ ကိုယ္ အားမရဘဲ စိတ္ဓါတ္က်ခဲ့တဲ့ အၾကိမ္ေတြကလဲ အၾကိမ္ၾကိမ္-
ဂ်ပန္စာေလး တလံုးတတ္သြားရင္ စိတ္ထဲမွာ အမ်ိဳးမ်ိဳးစာစီၿပီး ေၿပာလိုက္ရတာ--
ဂ်ပန္ကားအဲကြန္းဘတ္စ္ေတြ စီးတဲ့အခါ ကားထဲမွာေရးထားတဲ့ဂ်ပန္ခန္းဂ်ီး စာလံုးေလးေတြ ၾကည့္ၿပီး ကိုယ္သိတာေလးဖတ္မိရင္ ေပ်ာ္လိုက္ရတာ--
လစာနည္းတာမ်ားတာထက္ ဂ်ပန္စကားေၿပာရမယ့္ အလုပ္ကိုေရြးၿပီး ေၿပာင္းလိုက္ရတာလဲ အၾကိမ္ၾကိမ္ ။
အလုပ္မွာ တၿခားရာထူးေတြဘယ္ေလာက္ရရ ၊ ဘယ္ေလာက္အဆင္ေျပေျပ၊ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြကို ဘယ္ေလာက္ခင္ခင္ ဂ်ပန္စကားၿပန္ဆိုတဲ့အလုပ္မရမခ်င္းမေက်နပ္ႏိုင္ခဲ့ ။
တစ္ခါတေလ ဒီဂ်ပန္စာကို ငါတတ္ေတာ့မွာမဟုတ္ပါဘူးလို ့ စိတ္အားငယ္ခဲ့ဖူးပါရဲ့--
တႏွစ္တခါ ဂ်ပန္သံရံုးက က်င္းပတဲ့ ဂ်ပန္စာအရည္အခ်င္းစစ္စာေမးပြဲ Level-2 ကိုအၾကိမ္ၾကိမ္ ေၿဖခဲ့ရတဲ့ ဘ၀ေတြ ၊
စာေမးပြဲမေအာင္လို ့ မိသားစုနဲ့ ေနရင္ အာရံုမ်ားတယ္ဆိုၿပီး အိမ္က ထြက္လာၿပီး တေယာက္ထဲ အေဆာင္ေနၿပီး စာက်က္ခဲ့ရတာေတြက အမွတ္ရစရာပါ--
ေနာက္ဆံုး ဂ်ပန္စာနဲ ့ဆိုင္တဲ့ အလုပ္မဟုတ္ရင္ မလုပ္ဘူးလို့ကို စိတ္ဆံုးၿဖတ္ၿပီး ပိုက္ဆံမ၇ွိေပမယ့္ အလုပ္ထြက္ၿပီး
စာေမးပြဲေၿဖခဲ့တယ္။
ငါ ဂ်ပန္စာတတ္မွ အလုပ္ျပန္၀င္မဟဲ ့လို ့ လက္က်န္ေငြေလးကို ေျခြတာျခစ္ျခဳပ္သံုးျပီးအားတင္းၾကိဳးစားခဲ့တယ္။
သူမ်ားေတြ စိန္ေရႊေငြ ေတြ ၀တ္ထားရင္ အားမက်ဘူး-ဂ်ပန္စကားေၿပာတတ္တဲ့သူကိုပဲအားက်ခဲ ့တယ္။
အ၀တ္အစားအသံုးအေဆာင္ မ၀ယ္ရလဲေနပေစ--ရွိတဲ့ေငြေလးနဲ့ ဂ်ပန္စာ စာအုပ္ေတြ၀ယ္ခဲ့တယ္ ။
Level-2 ေအာင္လက္မွတ္ေလး၇တဲ့အခါ မ်က္ရည္၀ဲေအာင္ ၀မ္းသာလိုက္ရတာ--
ဘာလို့မ်ား ဒီဂ်ပန္စာၾကီးကို ဒီေလာက္ စိတ္ပါ၀င္စားရတာလဲ---လို ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေမးမိတယ္။
ဂ်ပန္မွာသြားၿပီးအလုပ္လုပ္ဖို ့လား ၊လစာမ်ားမ်ားလိုခ်င္လို့လား၊ ေအာင္လက္မွတ္ေတြယူၿပီး လူအထင္ၾကီးဖို့လား--
ေသခ်ာဆန္းစစ္မိေတာ့ က်မက ကိုယ့္အာ၇ံု၀င္စားတာကို တစိုက္မတ္မတ္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ ေနခဲ့တာကိုး--
ေနာက္ၿပီး ထက္သန္ၿပင္းၿပတဲ့ အိပ္မက္ တခုကို မက္ခ့ဲတဲ့သေဘာပါ ---
ခုျပန္ေၿပာရရင္ ရယ္ စရာေကာင္းမလားပဲ--
အဲဒီတုန္းက က်မေလ ဘုရားမွာေတာင္ သစၥာဆိုၿပီးဆုေတာင္းခဲ့ ဖူးပါရဲ ့
( တပည့္ေတာ္မ သည္ ဒီဂ်ပန္စာကို စိတ္ေရာကိုယ္ပါ ၿမွပ္နွံၿပီး တစိုက္မတ္မတ္ သင္ယူခဲ့ပါတယ္--
ဒီဂ်ပန္စာတတ္ ဖို့ တခုတည္းသာ ဘ၀မွာ အားသြန္ခြန္စိုက္ ၾကိဳးစားအားထုတ္ခဲ့ပါတယ္--
ဒီ မွန္ေသာသစၥာစကားေၾကာင့္ ဂ်ပန္စာနဲ့ဆိုင္တဲ့အလုပ္လုပ္ရင္း အသက္ေမြးခြင့္ရရပါေစဘုရား)လို့--
ခုေတာ့ ဆုေတာင္းေတြၿပည့္ခဲ့တယ္--ဂ်ပန္စကားၿပန္အလုပ္လုပ္ခြင့္ရခဲ့ၿပီ။
ေၿပာလိုက္ရတဲ့ဂ်ပန္စကား--ပို့လိုက္ရတဲ့ ဂ်ပန္စာ ေမးလ္ေတြ--
ကိုယ့္ရဲ့ၿမန္မာသူေဌးနဲ့ ဂ်ပန္ေတြၾကားက အၿမင္မတူ-ယဥ္ေက်းမွုမတူလို့ ၿဖစ္ခဲ့ရတဲ့ ၿပသနာေပါင္းစံုကို ရင္ၾကားေစ့ၿပီး
ေၿဖရွင္းေပးရင္းစိတ္ညစ္ရ--စိတ္ရွုပ္ရတာလဲအခါခါ---
ဒါေပမယ့္ အိပ္မက္ေတြ ကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ ႏိုင္ခဲ့လို ့ ကိုယ့္အလုပ္ကိုယ္ ့ေရြးခ်ယ္မွုကိုကိုယ္ေက်နပ္ပါတယ္။
အားလံုးကိုေၿပာခ်င္တာက ကိုယ္စိတ္အာရံု၀င္စားရာ--၀ါသနာပါရာနဲ ့အသက္ေမြးႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားပါ။
ကိုယ္ က ဘယ္အရာကို အားသြန္ခြန္စိုက္ ၾကိဳးစားခ်င္သလိ လို ့ ကိုယ္ ့စိတ္ကို ေသခ်ာ ဆန္းစစ္ၾကည့္ပါ။
သင္တန္းေတြ ေပါင္းစံုေအာင္ လိုက္တက္ေနမယ့္အစား ကိုယ္ သန္ရာလိုင္း တစ္ခုတည္းကိုပဲ ဦးတည္ခ်က္ထားပါ။
ကိုယ္တစ္ဘ၀ လံုး အသက္ေမြးမယ့္ အလုပ္ကို ေရြးခ်ယ္ျပီးျပီ ဆိုရင္ေတာ ့ ဘယ္ေတာ့မွ ေနာက္ျပန္မဆုတ္ပါနဲ ့။
ကိုယ့္အိပ္မက္ေတြကို ရေအာင္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ပါ-----
လမ္းတခု ကိုဆံုးေအာင္ေလွ်ာက္ပါ--တ၀က္တပ်က္နဲ ့အားေလွ်ာ့ၿပီး ေနာက္လွည့္မၿပန္ပါနဲ ့လို ့-ေစတနာနဲ ့ေျပာခ်င္ပါတယ္။
ကဲ စာလဲရွည္သြားၿပီ --နာဂိုရာဘူတာကေနျဖတ္ျပီး နာဂိုရာၿမိဳ ့ထဲ ၀င္ ၾကရေအာင္--
shinkensan လို့ေခၚတဲ့ က်ည္ဆန္ရထားစီးရန္ လက္မွတ္ေရာင္းတဲ့ေနရာ--
နာမည္ေက်ာ္ Takashimaya ကုန္တုိုက္နဲ ့ လန္းေနတဲ ့ဂ်ပန္မေလးေတြ
ဘူတာအထြက္ က နာဂိုရာ ရဲ့ လွပတဲ့ အေဆာက္အဦးေတြ
ဟယ္--ၿမင့္လိုက္တာ-ေမာ့ၾကည့္ရတာေတာင္ ဇက္ေညာင္းလာၿပီ
ဒုကၡပဲ-------သြားခ်င္တဲ့ေနရာက မေရာက္ႏိုင္ပါလား--လမ္းညႊန္လိုက္တဲ့ အသိဂ်ပန္ၾကီးဆီ
ဖုန္းဆက္ေမးလိုက္ဦးမယ္။
ေဟာ--ေတြ ့ၿပီ--သြားခ်င္တဲ့ေနရာ၊ အ၀တ္အစားပိတ္စအမ်ိဳးအစားေပါင္းေလးေသာင္းေက်ာ္ေလာက္ေရာင္းတဲ ့
Otsukaya ဆိုတဲ ့ အေဆာက္အဦး
လုိခ်င္စရာေလးေတြက အစီ္အ၇ီ
ပိတ္အုပ္ေလးေတြက လွလိုက္တာ--
-ေစ်းကိုေတာ့ေသခ်ာၾကည့္ေနာ္--တစ္မီတာကို ဂ်ပန္ယန္း 2940 - ၀မ္းဆက္တ၀တ္စာကိုၿမန္မာေငြနဲ့ တြက္ၾကည့္တဲ့အခါ----
ေတာ္ပါၿပီ-Otsukaya ရယ္--
ၿမန္မာၿပည္ၿပန္ေရာက္မွပဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်းသြားေတာ့မယ္--
ခုေတာ့ Window shopping လုပ္ၿပီးၿပန္ေတာ့မယ္-
အားလံုးလဲ နာဂိုရာရဲ့ Shopping ထြက္လို့အေကာင္းဆံုး Otsukaya နဲ့ Osukanon ကို Window shoppingလုပ္ခ်င္ရင္ ေအာက္က Homepage ေလးေတြကိုသြားလိုက္ေနာ္--
No comments:
Post a Comment